جناب آقای دکتر حسن روحانی ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران دامت عظمته با سلام و تحیات و آرزوی قبولی طاعات، این روزها موضوع تشکیل کابینه جدید حضرتعالی در رسانه‌ها مطرح هستند. اجازه می‌خواستم پاسخی که در این فقره به رسانه‌ها داده‌ام، به استماع حضرتعالی برسانم. نزدیک به پنج میلیون آراء بیشتری که نسبت به دور اول به دست آوردید، مبین آن است که علیرغم همه کاستی‌ها، اکثریت رأی‌دهندگان، سیاست‌هایتان را تأیید می‌نمایند. به همین نسبت نیز سخنی به‌گزاف نرفته اگر گفته شود که انتظاراتشان از جنابعالی به نسبت دوره اول بیشتر شده است. اگر در دور اول شرایط عمومی کشور ازجمله ترکیب مجلس شورای اسلامی به‌گونه‌ای بود که احساس می‌کردید مجبور هستید در برابر تندروها عقب‌نشینی‌هایی بنمایید، به حمدالله اوضاع عمومی کشور به‌گونه‌ای هست که دیگر مجبور نیستند به بسیاری از خواسته‌های تندروها تن بدهید. دو انتخابات اسفند۹۴ و اردیبهشت امسال به‌وضوح نشان داد خواست بخش‌های قابل‌توجهی از جوانان، تحصیل‌کرده‌ها، فرهنگیان، اقلیت‌های قومی و دینی، مدیران، نویسندگان، فرهیختگان، کارآفرینان، کارکنان دولت و شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ دولتی، ساکنین شهرهای بزرگ و ... با رویکرد اعتدال و میانه‌روی جنابعالی همراهی دارند. لذا واقعاً دلیلی برای بایگانی کردن خواسته‌ها و انتظارات اکثریت مردم ایران ندارید. ضمن آنکه تجربه نشان داده که هرقدر هم که شما در برابر خواسته‌های تندروها عقب‌نشینی نمایید، دست‌آخر کافی است یک مورد حسب توقعشان رفتار ننمایید و همان یک مورد تبدیل به طومار و جریانی علیه‌تان خواهد شد. بنده جسارتاً چند نکته را در خصوص ترکیب کابینه جدید به استحضار می‌رسانم. اگرچه یقین دارم که خودتان و همکاران ارجمندتان به آن‌ها وقوف دارید و یادآوری بنده حکایت «زیره به کرمان بردن است». ۱- هیئتی مورد وثوقتان که وابستگی جناحی نداشته باشند را تعیین نمایید تا یک ارزیابی منصفانه از عملکرد اعضای کابینه به عمل‌آورند. به جای در نظر گرفتن ملاک و معیارهای جناحی- سیاسی «حتی‌الامکان» ارزیابی این گروه را در مورد نگه‌داشتن و یا برعکس کنار گذاردن همکارانتان مدنظر قرار دهید. ۲- مشارکت جدی زنان در دولت جدید. سرکار خانم دکتر معصومه ابتکار، با توجه به بودجه ناچیز سازمان محیط‌زیست، کارنامه موفقی داشته‌اند؛ اما با توجه به حضور اجتماعی زنان در جامعه‌مان، پذیرفتنی نیست که بانوان کشور در کابینه‌تان حضور نداشته باشند. سخنی به اغراق نرفته اگر گفته شود که زنان تحصیل‌کرده کشور اگر بیش از مردان به شما رأی نداده باشند یقیناً کمتر از آنان هم نبوده‌اند. ۳- تابوشکنی کنید و از هم‌وطنان شریف و عزیز اهل سنت و کردها در کابینه دعوت به همکاری نمایید. جناب آقای روحانی عزیز، این به‌هیچ‌روی افتخاری برای جمهوری اسلامی ایران نیست که علیرغم جمعیت اهل سنت و اکراد، ما حتی یک وزیر سنی مذهب یا کرد نداشته باشیم. برابری و برادری با اهل سنت فقط در سردادن شعارهای توخالی در هفته وحدت نیست. در شرایطی که جهان اسلام درکل، وجهان عرب بالأخص اعتبار چندانی برای ایران اسلامی قائل نیستند، ورود یک وزیر اهل سنت یقیناً باعث ارتقاء جایگاه ایران اسلامی در جهان اسلام بالأخص در جهان عرب خواهد شد. برای یک‌لحظه تصورش را بفرمایید که نماینده جمهوری اسلامی ایران در جریان یک دیدار یا مذاکره با همتایان عربش که ایران را متهم به پیشبرد «هلال شیعی» می‌نمایند یک ایرانی سنی مذهب باشد. آوردن وزیر کرد به کابینه در جهت تقویت انسجام وحدت ملی همانند آوردن وزیر سنی مذهب خواهد بود. چندی دیگر همه‌پرسی استقلال در اقلیم کردستان قرار است برگزار شود و تحولات دیگری که چه ما بخواهیم چه نخواهیم آثار آن بر ما وارد خواهد شد. جذب و همدلی اکراد نیرومندترین عامل در جهت استحکام وحدت ملی‌مان می‌باشد. ۴- این پیشنهاد را حتی خودم هم از طرحش می‌ترسم: آوردن یک معاون یا مشاور ارشد یهودی به کابینه. ما نزدیک به چهل سال است که شعار نابودی اسرائیل را می‌دهیم و پس‌فردا در راهپیمایی قدس این آرزو را با افتخار و به کوری چشم لیبرال‌ها تکرار هم خواهیم کرد. دولت قبلی، هولوکاست را منکر شد و بر روی موشک‌‌هایمان هم به زبان عبری نوشتیم «اسرائیل باید نابود شود» و سایر این دست اقدامات؛ اما جناب آقای روحانی نمی‌دانم اگر روزی یک فلسطینی به جنابعالی بگوید که همه شعارها و موضع‌گیری انقلابی ایران اسلامی، بیش از آنکه به تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی کمک کرده باشد، آب به آسیاب تندروهای اسرائیل ریخته، نمی‌دانم جنابعالی چه پاسخی خواهید داد؛ اما این عین سخنی بود که چند سال پیش در دوران آقای احمدی‌نژاد که دریک کنفرانس بین‌المللی در یونان شرکت کرده بودم، توسط آقای «صائب عریقات» یکی از رهبران فلسطینی و از مذاکره‌کنندگان ارشد فلسطینی‌ها با اسرائیل که در آن کنفرانس حضور داشت به بنده گفته شد. گیریم که حرف آقای « عریقات» درست نبوده باشد، این واقعیت که هزینه‌های گزافی که ما برای تحقق شعار نابودی اسرائیل از محل منافع ملی‌مان پرداخت کرده‌ایم آیا کوچک‌ترین جایگاه و منزلتی در جهان عرب (و حتی میان خود فلسطینی‌ها) یا سایر مسلمانان برای ما به وجود آورده؟ ما هزینه هنگفتی از محل منافع ملی‌مان برای شعار نابودی اسراییل پرداخته‌ایم، دشمنی محافل و شخصیت‌های نیرومندی را در حاکمیت آمریکا برای خودمان رقم‌زده‌ایم بدون آنکه این شعار کوچک‌ترین محبوبیت و دستاوردی نه در میان اعراب، نه جهان اسلام و نه حتی در میان خود فلسطینی‌ها برایمان به ارمغان آورده باشد. آوردن یک ایرانی یهودی به کابینه‌تان از یکسو آب سردی بر روی آتش گداخته «ایران هراسی» که در آمریکا به راه افتاده خواهد پاشید و از سوی دیگر استقبال گسترده‌ای که افکار عمومی غیر صهیونیست در اسرائیل از این حرکت ایران خواهند نمود، معضل جدی برای صهیونیست‌های تندرو در قبال ایران به وجود خواهد آورد. ایام به کام باد صادق زیباکلام سی‌ام خردادماه یک هزار و سیصد و نودوشش
نظرات